Léttir...

Strákurinn er búinn að vera að hringja daglega og jafnvel oft á dag og þá er alltaf eitthvað sem hann er ósáttur við. Nema í gær og í dag, þá er hann bara búinn að vera kátur og guðminngóður, þvílíkur léttir. Ég finn bara axlirnar síga:)

Ég finn að hann er mjög sáttur við fólkið sem hann er hjá og það er voða gott. Hann er alveg að róast með skólamálið og vonandi verður hann bara viljugur fyrir heimakennslu, því að ég veit að það nýtist honum miklu betur.

Það kom í heimsókn til okkar í dag einhverfuráðgjafi og það er svo gaman að hlusta á hana, því að hún er uppfull að flottum sögum sem gaman er að hlusta á, svo er hún líka með svo þægilega rödd...... Svoldið einhverft :)

Mamma:)

Ég er búin að vera svo andlaus að ég hef bara ekki haft mig í það að skrifa.

En núna var ég að fá svo góðar fréttir. Mamma sem býr erlendis ætlar að koma heim og létta undir á heimilinu. Ég get varla beðið. Ég er svo hryllilega þreytt að ég hef mig bara ekki í að gera neitt.

Ég ætlaði að nota síðustu viku í að hvíla mig og gera ekkert, en þá var ég beðin um að vinna og auðvitað sagði ég já, það er voða gott að fara út að vinna og hugsa bara um vinnuna:) Í raun og veru er hvíld í því. Það er ekki hægt að hugsa eins mikið.

Ég er alltaf svo kvíðin yfir að eitthvað komi uppá, annaðhvort að strákurinn farið í mótþróa og strjúki eða að fólkið gefist upp. Ég er með hnút í maganum alla daga, allan daginn... Ekki gott.

Enn ósáttur....

Strákurinn er ennþá ósáttur að fá ekki að fara í skóla eins og önnur börn. Ég er búin að fá að vita af hverju hann fer ekki í skóla.... Það var nefnilega þannig að það var sótt um skólavist fyrir hann og þeim sagt að hann væri með greiningar... OK EN.... Það var ekki búið að segja skólanum frá ofbeldishegðuninni... Einmitt. Og fólkið í sveitinni fékk líka að heyra ýmislegt á skólafundinum sem þau voru ekki búin að heyra áður.... Frábærlega unnið mál... EÐA....EKKI....

Ég yrði brjáluð ef að ég væri beðin um að taka svona mál að mér og mér yrði ekki sagt frá því að barnið væri með svona mikla ofbeldishegðun. Kæmi bara obbósí, ég gleymdi bara að segja.......

Ég las grein í helgarblaði DV. Þar sagði yfirlæknirinn á B.U.G.L að foreldrar væru með of miklar væntingar.... Hmmmm.... Auðvitað er ég með væntingar til spitalans, þegar barnið mitt er svona veikt. En ekki hvað..!!! Ég ætla aftur að koma með líkinguna með líkamleg eða andleg veikindi. Ef að barnið mitt væri t.d með krabamein, myndi ég ekki vera með væntingar til læknanna um að hjálpa barninu mínu..?? JÚ...!! Og ég yrði ekki send með barnið heim.

Af hverju er ekki andlega veiku börnunum hjálpað..???

Þessa sögu heyrði ég í dag....

Læknirinn hringdi í pípara á aðfangadag og bað hann að koma, því að vaskurinn væri algjörlega stíflaður. Píparinn kom og skoðaði vaskinn, spurði svo lækninn hvort að hann ætti panódíl, já sagði læknirinn. Píparinn tók verkjatöfluna, henti henni ofaní vaskinn og sagði svo. Hringdu bara aftur ef að þetta lagast ekki..

Hringingar........

Strákurinn hringir annaðhvort alveg þvílíkt hress og allt bara gott eða allt ömurlegt og með þvílíka paranoju að hann er viss um að allir séu að ljúga að honum.....

Ég er alve viss um það að hann er OF veikur til að höndla þetta ástand....

Af hverju fær barnið mitt ekki læknishjálp....???

Er það af því að yfirlæknirinn á B.U.G.L er búinn að ákveða að það sé ekkert hægt að gera fyrir hann....

Er ekki alltaf hægt að reyna.....?

Depurð....

Ég er alveg að verða brjáluð á þessum endalausa höfuðverk sem vaknar og sofnar með mér.

Strákurinn hringdi í gærkvöldi og það símtal endaði á því að hann skellti á mig, af því að ég gat ekki komið með réttu svörin eða gat ekki reddað öllu í einni svipan..... Hann er alveg brjálaður yfir því að fá ekki að fara í skólann. Hann vill ekki fá heimakennslu eins og að hann væri eitthvað fatlaður... Honum finnst ekkert vera að sér..!! Hmmm þessar hugsanir eltu mig inn í svefninn og ég svaf ekki vel og vaknaði bara döpur......

Nú er heilinn minn alveg á yfirsnúning að hugsa um hvað ég get gert til að hjálpa honum að líða betur.... Kannski get ég ekkert gert, en mér finnst að ég sem móðir hans eigi að geta ALLT.....

Smá babb í bátinn....

Það var fundur í skólanum í dag og á meðan var stráknum sýndur skólinn. Á leiðinni heim spurði hann hvenær hann byrjaði í skólanum.... Það var ákveðið að það væri bara best að hann fengi heimakennslu. Hann varð rosa sár og fannst þetta ósanngjarnt.

Hann hringdi í mig grátandi. Það er voða erfitt fyrir hann að það sé verið að breyta því sem áður var sagt. Ég reyndi að útskýra fyrir honum af hverju, en þegar hann er reiður þá hlustar hann ekki.

Nú þarf að sjá til hvað hann er viljugur að gera. Ég sagði honum að ef að hann stendur sig vel að læra heima, þá væri alveg örugglega hægt að fá að fara eitthvað í skólann. Nei hann hélt ekki, það er ekkert verið að hugsa um hvað er honum fyrir bestu.. Ok, það er bara best að bíða og láta hann jafna sig.

Æji hvað það var gott að heyra.....

Jæja ég var að tala við strákinn áðan og hann svona agalega kátur. Hann var algjörlega búinn að gleyma einhverfuráðgjafanum og sagði mér að hann væri að fara að skoða skólann á morgun og er bara spenntur fyrir því.

Ég var ekkert smá glöð að heyra í honum og þá sérstaklega af því að það var svo gott í honum hljóðið. Ég talaði líka við manninn á bænum og hann sagði að hann væri bara búinn að vera voða fínn. Snilld.

Ég er enn svo spennt eftir öll átökin að það væri örugglega hægt að nýta mig í rafmagn fyrir heilt íðúðarhverfi.... Hmmm kannski góð hugmynd til að vinna sér inn pening fyrir öllum skemmdunum:)

Það er svo eins gott að halda áfram að gera létt grín af ástandinu, svo að ég tapi ekki síðustu dropunum af geðheilsunni.....

Varnarmúr..........

Ég er búin að vera svo lengi í basli með veikindi stráksins að ég er komin með hættulega háan varnarmúr, að ég held. Það kom blaðakona hér í gær og tók við mig viðtal og mér fannst það ekkert mál, var samt pínu stressuð. Svo hringdi hún í mig til að lesa fyrir mig greinina áður en hún fór í prentun og ég hlustaði og táraðist. Mér fannst þessi saga alveg hrikalega sorgleg og ég fann mikið til með móður þessa drengs.....

Einmitt, múrinn er orðin svo hár að ég er farin að skilja mig frá mér.... Hljómar nú ekki vel.

Eitt finnst mér svoldið furðulegt. Barnavernd hringdi síðasta föstudag til að segja að hann gæti farið í sveitina og svo er bara ekkert spáð meira í það. Það er ekkert verið að spá í rústirnar sem eru eftir á heimilinu. Og þá er ég ekki að tala um veraldlegu hlutina. Mér finnst það ekki góð vinnubrögð.

Snúllan....

Stelpan kom heim úr skólanum í dag, ferlega pirruð og hálf grátandi. Við reyndum að tala við hana og fá að vita hvað væri eiginlega að. Hún fór strunsandi inn í herbergi og skellti á eftir sér. Kom svo fram grátandi og var viss um að hún væri búin að breytast í bróður sinn. OK.... Málið var að hún fékk ekki frið í skólanum í dag, allir að stríða henni fyrir að eiga svona bróður..... Sem væri að segja allskonar hluti og væri búinn að vera með hníf..Ræfilstuskan litla.... Við spurðum hana hvað við gætum gert og urðum ásáttar um það að við mundum tala við kennarann hennar og fá hana til að tala við krakkana.

Ég er svo orkulaus að ég hef mig varla í að gera neitt. Er bara alveg að leka niður og hlakka svo til að það komi kvöld og ég geti bara farið að sofa....

Símtal...

Strákurinn hringdi í gærkvöldi, ekki sáttur. Það kom einhverfuráðgjafi í sveitina sem á að hjálpa honum í skólanum og hann var alveg brjálaður og rauk út og hafði ekkert við hana að tala. Strákurinn vill ekki vera einhverfur lengur og vill bara fá nýja greiningu. Hann á að byrja í skólanum á mánudaginn og hann vill bara vera eins og allir hinir, ekki fá öðruvísi bækur og ekki skera sig út úr. Við sögðum honum að það væri gott mál, hann gæti það alveg ef að hann vildi, hann þyrfti bara að leggja sig meira fram en hinir, af því að hann er ekki á sama stað námslega séð. Hann vill að konan í sveitinni hjálpi sér að læra"það er stórt skref" hún er kennaramenntuð og getur það örugglega. Mér finnst það snilld:)

Hann er alveg búinn að sannfæra sjálfann sig um það að hann sé ekkert einhverfur, hefði bara fengið þessa greiningu af því að hann hefði bara haft áhuga á snúningsdótinu. Oft er ekki hægt að útskýra fyrir honum hlutina en stundum fer hann í samtalsgír og þá meðtekur hann það sem við segjum og það var svoleiðis í gær og það er voða gott þegar maður finnur að hann skilur betur það sem er verið að útskýra fyrir honum.

Hann vill að skólinn fái ekkert að vita um hann, þau eiga bara að kynnast honum. Hann vill bara vera eins og allir aðrir. Ok, það er gott að hann vilji það, en þá verði hann að haga sér eins og flestir aðrir. Það þýðir ekkert að grýta hlutum í fólk og kalla alla fávita ef maður er ekki sáttur, það verður að tala.

Við urðum ásátt um það að það þurftu ekki allir í skólanum að vita að hann væri einhverfur, hann fengi alveg að sanna sig. Og við ætlum að tala við konuna í sveitinni um að hjálpa honum að læra, svo að hann geti verið eins og hinir.

Já það er ekki auðvelt að vera með allar þessar greiningar og eiga við margar takmarkanir að stríða og finnast ekkert vera að sér, bara allir aðrir sem bulla...!!!