Eirðarlaus...

Æji hvað þetta líf er nú snúið. Strákurinn kominn í sveitina og virðist vera sáttur, sendi mér sms: góða nótt mamma,ég elska þig. Og ég sit heima voða döpur og veit ekkert hvernig ég á að vera. Taugakerfið algjörlega í rúst, ég hræðilega viðkvæm og eirðarlaus. Langar að fara að sofa en langar ekki uppí rúm, því að ég er ekki viss um að ég geti sofnað. Ég er búin að vera að prjóna en finnst ekkert ganga, ég hef ekki eirð í mér að lesa. Hvað get ég gert þá..? úff

Gærdagurinn...

Ég sagði stráknum á föstudag að allt væri tilbúið og hann gæti farið á sunnudag í sveitina. Hann fór strax að pakka niður og þegar hann vaknaði á laugardag, var hann svo stressaður og algjörlega að fara á límingunum. Rétt eftir hádegi spurði hann mig hvort ég gæti ekki bara hringt í fólkið og spurt hvort hann mætti ekki bara koma í dag... Hann sagði: ÉG GET BARA EKKI BEÐIÐ LENGUR. Hmmm.. Ég ákvað að hringja og það var bara ekkert mál. Ég held að við höfum lagt af stað korteri seinna, það var varla að hann gæfi mér tíma til að fara í skóna....

Ég skildi hann mjög vel, ég veit að það er ekki gott að vita ekki hvert og hvenær maður á að fara eitthvert... Að vera í svona óvissu er ekki gott og hvað þá í 3.1/2 mánuð.

Við lögðum af stað og strákurinn sló inn bæinn í gps tækið og hann var með það í fanginu alla leiðina og taldi niður mínúturnar þangað til við kæmum á staðinn.

Ég var þvílíkt stressuð alla leiðina, hvernig mundi okkur lítast á fólkið... En það var alveg óþarfi, því að okkur fannst þau með mjög góða nærveru og hann var bara mjög sáttur.

Hann vildi fljótlega að ég færi, því að það átti eftir að vinna dagsverkin og hann gat ekki beðið eftir því að fara í útihúsin að skoða og vinna:) Hann gjörsamlega elskar að vinna sveitaverk og að moka skít er hans uppáhald. Það minnir mig á þegar Siggi Sigurjóns í Dalalíf var að moka skít og sagði I love it... Það gæti verið minn strákur:)

Svo kom ég heim og var eitthvað eirðarlaus. Prjónaði og horði á sjónvarpið. Var stöðugt með hugan við það hvernig hann hefði það, hvort það væri allt í lagi. Hvernig honum liði. Hvað hann væri að gera. Æji hvað mér fannst tómlegt að hann væri ekki heima.

Þá er bara að harka af sér og hugsa hvað sé honum fyrir bestu.. ÚFF

Jáhá.... sunnudagur

Það var hringt í mig frá barnavernd í dag og viti menn, ALLIR pappírar tilbúnir og við getum farið á sunnudaginn. Mér líður hálf furðulega og trúi nú varla að það sé komið að þessu..

Auðvitað ég ég bara voða ánægð yfir því að þetta sé loksins að ganga og strákurinn líka. Hann er nú samt voða stressaður og með athyglisbrest dauðans og MJÖG stuttur þráður í honum. En það er samt voða mikill léttir fyrir hann að vita loksins dagsetningu. Ég held að hann sé alveg farinn að plana sveitaverkin sem hann getur farið að sinna:) Þau eru nú heppin hjónin að fá svona duglegan vinnumann til sín. Hann hreinlega elskar að hafa nóg að gera og er sko ekki latur.

Stelpan er búin að vera í viðtölum og núna á að fara að auka þau svo að hún geti losað sig við sektarkenndina og vanlíðanina sem hún er að burðast með vegna bróður síns. Æji það verður voða gott fyrir hana að geta fengið meiri athygli og rólegheit.

Jii.... ég er svo stressuð, síminn hringdi og það fyrsta sem ég hugsaði var: er verið að breyta þessu, gengur það kannski ekki á sunnudaginn... Er eitthað að klikka. Nei það var bara einhverfuráðgjafinn að vita hvort það væri komið eitthvað svar:)

Kannski eitthvað að gerast...

Jæjæ, kannski er loksins eitthvað að gerast í okkar málum. Ég var alveg að missa kúlið yfir því að það væri ekki hringt í mig til baka frá barnavernd, þannig að ég sendi e-mail og viti menn, það var hringt í mig áðan og það er verið að vinna í pappírunum og kannski og vonandi verða þeir tilbúnir á morgun. Ef það verður, þá get ég farið með strákinn í sveitina um helgina.... Það verður hringt í mig á morgun og ég látin vita hvort það hafi tekist.

Ég er reyndar búin að heyra þessa setningu í 2.vikur, þannig að það kannski borgar sig ekki að vera of vongóður.

Orðið kannski er eitt það versta orð sem strákurinn minn heyrir og það má ekki nota það við hann. Ég held að ég sé búin að fá ógeð á þessu orði og kannski verður þetta orð bara BANNORÐ á okkar heimili í framtíðinni....

Bara eitt ský á himni í dag.....

Jæja, dagurinn í dag var nú bara með besta móti. Strákurinn bara nokkuð líkur eðlilegum börnum og bara búinn að vera kurteis og blíður. Hann á það alveg til, en það er ekki búið að vera mikið um það síðustu mánuði.

Mágkonan slapp algjörlega við hamagang og læti og hrósaði bara drengnum. Ekki oft sem það er gert....!!

Það eina sem skyggði á þennan annars ágæta dag var að ég náði að mana mig í það að hringja í barnavernd og það voru tekin ÁRÍÐANDI skilaboð en ekki hringt til baka, frekar en í gær.

Ég veit satt að segja ekki alveg hvað ég á að gera, var að spá hvort að ég ætti að fara með strákinn með mér niðrá barnavernd, en er samt að hugsa hvort það gæti sett hann í ójafnvægi. Úff, erfið ákvörðun.

Ég fór í tvö viðtöl í dag sem hjálpa mér mikið, bæði í veikindum stráksins, því þær eru svo duglegar að segja mér hvað ég er búin að vera dugleg að berjast fyrir drenginn og svo eru þær líka að styrkja mig í mínum veikindum.

Held að það hjálpi mér líka að sjá það jákvæða sem er líka að gerast, ég verð bara að rýna svolítið vel.

Nýtt vandamál.......

Jæjæ. Nú er ég að mana mig upp í að hringja í barnavernd og fá einhver svör. Ég skil ekki að það hafi ekki neinn hringt í gær, ég veit að ef að ég fengi bréf eins og ég sendi, þá mundi ég hringja eins og skot... Mér líður eins og ég sé með stórann stein í maganum og sé komin með einhverja pest. Ónæmiskerfið alveg að gefa sig.

Elsku duglega stelpan mín alveg búin á því og farin að bleyta rúmið á nóttinni. Spyr svo: Hvenær fer bróðir minn eiginlega í sveitina, ég vil bara að honum líði betur, vil ekkert losna við hann..... Ræfillinn með sektarkennd yfir því að vilja losna við bróður sinn...!!!

Strákurinn vaknaði sæmilega rólegur í morgun og er ekki enn búinn að arga á okkur. Kannski verður dagurinn í dag ágætur, þrátt fyrir liðsmannsleysi.

Ég þarf að fara í viðtal í dag vegna veikinda sem ég er að berjast við og mágkona mín ætlar að hætta sér inn á heimilið og passa drenginn. Úff, algjör hetja. Hún er sú eina í fjölskyldunni minni sem treystir sér í að passa hann..!!

Geðvonska.....

Ég held að ég sé að tapa vitinu úr geðvonsku. Ég heyrði ekkert um það hvernig málið væri statt í dag. Ég bað fyrir skilaboð til yfirmanns barnaverndar í dag, að hún mundi hringja í mig.... Það var EKKI hringt......!!!!

Það var svo hringt í mig frá liðsmannafyrirtækinu seinnipartinn í dag og sá sem átti að koma á morgun er hættur. Hann treystir sér ekki til að vera með strákinn lengur.... Frábært, eða þannig.

Þannig að núna eru þrír liðsmenn búnir að gefast upp á stráknum og hættir. Þrjá getum við ekki nýtt vegna þess að strákurinn þolir þá ekki, annaðhvort úthúðar hann þeim og neitar að fara með þeim út eða stingur þá af og kemur heim.

Nú eru bara tveir eftir, annar getur bara verið 1x í viku í 4.tíma og hinn er erlendis...

Heilinn er alveg á yfirsnúning að hugsa hvað er hægt að gera. Er að spá hvort það virki eitthvað að fara með strákinn niðrá barnavernd og neita að fara fyrr en við fáum svör.

Orðlaus......

Nú er ég algjörlega orðlaus. Eins og ég sagði í gær þá sendi ég frekar harðorðað bréf í gær. Hvaða svör hef ég fengið..... Bíddu við, já ég er búin að fá 1.email og það var EKKI frá barnavernd...... Og það hefur ENGINN hringt... Ég veit satt að segja ekki alveg hvað er í gangi.....

Kannski er það eina sem dugar að vera sjáanlegur, mér finnst það bara fáránlegt að þurfa að fara í fjölmiðla og vera "hálf" dónalegur og frekur til að þetta gangi hraðar. Það er alltaf eitthvað sem er eftir að gera. Mér finnst eins og þetta sé fyrsta málið sem barnavernd vinnur, því að það er alltaf, ÚPS það á eftir að gera..... eða ÚPS þið eigið að.....

Strákurinn er alveg að fara á límingunum yfir biðinni. Kvíðinn magnast með hverjum deginum. Það má orðið ekki tala við hann, það er allt áreiti og hann hreytir í mann í nánast hverri setningu. Hann er orðinn lystalítill og alltaf óglatt.

Hann spyr oft á dag hvort að barnaverndarfulltrúinn sé búin að hafa samband til að segja okkur hvenær hann getur farið. Og verður pirraðari í hvert skiptið sem ég segi nei......

Stelpan er farin að eiga erfiðara með að læra fyrir skólann, er kominn með svo mikinn kvíða að hún er bara alveg útá þekju...... Orðin vælin og allt ómögulegt...

Ég er orðin öll undirlögð af vöðvabólgu að ég sofna og vakna með höfuðverk. Ég er líka orðin lystalítil og stöðugt óglatt.

Ég veit orðið ekki hvernig við endum ef að biðin dregst mikið lengur.

Nú er ég gjörsamlega búin að fá nóg....!!!!!!!!!!!!

Ég var að tala við barnavernarfulltrúann og var að spyrja hvort það væri ekki örugglega búið að senda samninginn. NEI...... Hann er EKKI tilbúinn....

Á miðvikudaginn Í SÍÐUSTU VIKU þegar ég talaði við hana var samningurinn tilbúinn en lögfræðingar barnaverndar og barnaverndarstofu þurftu að hittast, þeir ætluðu að reyna að hittast á fimmtudag. Þannig að það þyrfti að senda samninginn í sveitina í ábyrgðarpósti til að þau gætu undirritað hann...

Núna neitar hún því að hafa sagt að samningurinn væri tilbúinn, segir að ég hafi bara heyrt það, af því það er það sem ég óskaði eftir að heyra.... EINMITT. Ég er ekki sú eina sem hún sagði þetta við. Til að vera viss um að ég væri ekki að rugla einhverju saman "það gæti svo sem alveg gerst,því þetta er búin að vera svo mikil hringavitleysa" hringdi ég í eina sem talaði við barnaverndarfulltrúann á föstudag. Barnaverndarfulltrúinn sagði líka við hana að samningurinn væri tilbúinn..!! Og núna ættu bara hjónin eftir að skrifa undir þá gæti drengurinn farið.

Við erum alveg að springa úr reiði yfir seinum vinnubrögðum og ég skrifaði e-mail og bað um svör, hvar þetta mál væri statt í ALVÖRUNNI. Ég sendi mailið á 3.hjá barnaverndarstofu, 3.hjá barnavernd, 3.einhverfuráðgjafa og prestinn góða:) bara svo að þetta færi á fleiri staði, en bara til þeirra sem að þessu máli vinna.

Það er bara spurning hvort að ég þyrfti að vera sjáanlegri og birta svo þetta e-mail opinberlega til að þessu sé flýtt. Ég er allavega ekki tilbúin til að bíða eftir að hann drepi sjálfann sig, okkur, eða einhvern saklausann sem verður bara ÓVART fyrir honum..!!!!!!!!!!!

Takk fyrir að gefa ykkur tíma til að lesa....

Ég sé að það eru heldur betur margir búnir að vera að lesa bloggið hjá mér. Kannski það rati til einhverra sem einhverju stjórna, hver veit. Allavega væri það óskandi:) Því ég er alveg á síðustu orkudropunum og finn að það er að hellast yfir mig vonleysi.

Ég vona að ég fari að fá einhver svör með úrræðið. Ég mundi samt helst vilja að strákurinn fengi hjálp við veikindunum áður en hann færi. Er mjög hrædd um að þetta fari allt til andsk..... ef að hann fer í því ástandi sem hann er í núna. En eins og ég hef sagt, þá er ekki að ræða það að hann fái hjálp frá B.U.G.L og mér finnst það voða sárt að ástandið þar sé svo slæmt að veikum börnum sé ekki hjálpað. Ég veit ekki hvort það er stjórnunin þar eða sparnaður. Örugglega bæði.

Enn og aftur TAKK