Símtal...

Strákurinn hringdi í gærkvöldi, ekki sáttur. Það kom einhverfuráðgjafi í sveitina sem á að hjálpa honum í skólanum og hann var alveg brjálaður og rauk út og hafði ekkert við hana að tala. Strákurinn vill ekki vera einhverfur lengur og vill bara fá nýja greiningu. Hann á að byrja í skólanum á mánudaginn og hann vill bara vera eins og allir hinir, ekki fá öðruvísi bækur og ekki skera sig út úr. Við sögðum honum að það væri gott mál, hann gæti það alveg ef að hann vildi, hann þyrfti bara að leggja sig meira fram en hinir, af því að hann er ekki á sama stað námslega séð. Hann vill að konan í sveitinni hjálpi sér að læra"það er stórt skref" hún er kennaramenntuð og getur það örugglega. Mér finnst það snilld:)

Hann er alveg búinn að sannfæra sjálfann sig um það að hann sé ekkert einhverfur, hefði bara fengið þessa greiningu af því að hann hefði bara haft áhuga á snúningsdótinu. Oft er ekki hægt að útskýra fyrir honum hlutina en stundum fer hann í samtalsgír og þá meðtekur hann það sem við segjum og það var svoleiðis í gær og það er voða gott þegar maður finnur að hann skilur betur það sem er verið að útskýra fyrir honum.

Hann vill að skólinn fái ekkert að vita um hann, þau eiga bara að kynnast honum. Hann vill bara vera eins og allir aðrir. Ok, það er gott að hann vilji það, en þá verði hann að haga sér eins og flestir aðrir. Það þýðir ekkert að grýta hlutum í fólk og kalla alla fávita ef maður er ekki sáttur, það verður að tala.

Við urðum ásátt um það að það þurftu ekki allir í skólanum að vita að hann væri einhverfur, hann fengi alveg að sanna sig. Og við ætlum að tala við konuna í sveitinni um að hjálpa honum að læra, svo að hann geti verið eins og hinir.

Já það er ekki auðvelt að vera með allar þessar greiningar og eiga við margar takmarkanir að stríða og finnast ekkert vera að sér, bara allir aðrir sem bulla...!!!