Helgin......

Strákurinn kom heim um helgina og við ákváðum að fara í heimsókn útá land. Hann var voða spenntur að koma með og okkur fannst gott að fara að heiman til að reyna að brjóta upp mynstið. Það gekk alveg rosalega vel NEMA að hann fékk eitt vægt brjálæðiskast. Eða það er að segja okkur heimilisfólkinu fannst það vægt en fólkið sem við vorum hjá fékk hálfgert sjokk og við vorum spurðar hvort þetta væri búið að vera svona í þessa mánuði sem hann var heima.... þegar við sögðum að við hefðum örugglega ekki staðið upp úr sófanum ef við hefðum verið heima, því þetta væri bara vægt, fór bara hakan niðrí gólf. Við erum orðin ALLTOF vön þessum látum.

Ég verð reyndar alveg ofboðslega döpur eftir brjálæðisköstin og það er eins og öll orkan sem ég á sé sogin úr mér.

Strákurinn er með svo mikinn kvíða að það er sko ekki hægt að hann sé svona ræfillinn. Það er bara spurning hvað er hægt að gera til að hjálpa honum. Ég er að fara að hitta lækninn hans á morgun og ræða þetta við hann. Vonandi kemur eitthvað útúr því:)

Athugasemdir

[Valdís Skúladóttir, 16.3.2011 kl. 21:08]

ég las viðtalið við þig í DV.

Mér finnst þú mjög dugleg