Jólin....

Jólin hafa alltaf verið erfiður tími fyrir strákinn og við heimilisfólkið vorum komin með hnút í magann af stressi yfir því hvernig hann mundi vera...

Það var samþykkt að við fengjum stuðning inn á heimilið í formi liðsmanns fyrir strákinn í 4.tíma á dag ALLA daga. Það var mikill léttir. Vinun sá um að redda liðsmanninum og hann kom líka yfir jóladagana:)

Strákurinn gat þá farið út og fengið smá útrás og fyrir vikið varð hann aðeins rólegri. Strákurinn valdi að fara með liðsmanninum út, þegar jólaboðin væru, því að honum líður ekki vel í boðum og það gekk eftir.

Jólin urðu miklu auðveldari en ég bjóst við, þó að það kæmu alveg árekstrar. Ég var búin að búa mig undir stríðsástand.

Strákurinn hafði samband við pabba sinn og hann bauð honum að koma til sín. Hmmm...... Hann var ekki búinn að fara til hans í rúm 3.ár. Ég vissi ekki hvort það væri gott fyrir hann að fara, þar sem ástandið á stráknum var ekki gott og ég útskýrði vel fyrir pabba hans og konunni hans hvernig allt var búið að vera. Það var svo ákveðið að hann færi og ég varð voða fegin að losna aðeins við strákinn og áreitið sem fylgdi honum og hinu heimilisfólkinu varð líka mjög létt. Ég fékk ekki einu sinni samviskubit yfir því að vera laus við hann í smá tíma..!! Ég held að það hafi verið í 1.skipti sem samviskubitið kom ekki og ég held að það hafi bara verið gott fyrir mig.