14-15.ára... Meiri vanlíðan................

Strákurinn fór í gegnum 9.bekk á þess að veikjast og það var algjört kraftaverk og hefði aldrei skeð áður. Fyrsti veturinn sem hann komst í gegnum heilann vetur án þess þurfa að fara á B.U.G.L.

En................ svo byrjaði 10.bekkur og strax í september fór hann að tala um að honum var farið að líða illa. Sagði í fyrsta skiptið frá því sjálfur. "Það er  merki um þroska og tengingu við sjálfann sig" Mér fannst mjög erfitt að sjá hann tengja vanlíðanina en var sagt að það væri gott fyrir hann. Hann fór að skaða sjálfan sig og fór að tala um að hann vildi bara deyja. Það var talað við B.U.G.L og hann var tekinn strax í bráðaviðtal. Við fórum og það var talað við hann og hann var lagður inn samdægurs. Úff... Erfitt að heyra og sjá hvernig litla drengnum liði. Hann talaði um það sjálfur að hann vildi hjálp og fyrir honum var það mjög einfalt. Biðja um hjálp og vera hjálpað. En hann vildi samt ekki tala við sálfræðing "af því að þeir horfa og lesa svo hugsanir" Hann var með miklar ranghugmyndir og mikinn kvíða að drepast í maganum allan daginn og skildi ekkert af hverju hann fékk ekki hjálp. Honum sem fannst sér aldrei hafa liðið illa áður.

Á þriðja degi átti hann að fara heim, þar sem hann var ekki talinn í sjálfsmorðshættu lengur. Hann átti ekki að fá neina hjálp. Strákurinn algjörlega brjálaðist og neitaði að fara nema að fá hjálp. Það var ákveðið að hann yrði áfram. Eftir aðra 3.daga var farið að tala um útskrift og hann brjálast aftur. Hvað var búið að gera þessa 3 aukadaga...? EKKERT..!! Þetta var bara eins og geymsla. Ég var ekki sátt og vildi láta athuga hvort að hann væri kominn með lyfjaóþol eins og svo oft áður, en læknarnir voru ekki á því að athuga það, það tæki of langan tíma. Þar að auki sögðu þau að hann væri ekki með geðraskanir, hann væri bara fatlaður. Vissulega er hann með fötlunargreiningar en hann er líka með miklar geðraskanir sem fara versnandi eftir því sem hann eldist. En nei, þeir klína þessu bara á fötlunina og neita að hjálpa. 

Það var samt ákveðið að hann yrði lengur. Nú er B.U.G.L bara að sinna bráðaþjónustu sem takmarkast við 3ja daga innlagnir. Einmitt...... Hvar er þá spítalinn fyrir veiku börnin sem þurfa meira en það... EKKI TIL..!! Strákurinn er bara með of flókar greiningar til að það sé hægt að hjálpa honum. Og við það bættist líka kynþroskinn. Læknarnir breyttu smá skömmtunum á lyfjunum en vildu ekki gera neitt meira. Þeir voru ekki vissir um að hann þyldi breytingarnar af því að hann væri í svona mikilli vanlíðan, en hann átti samt að fara heim. Hann var í svo mikilli vanlíðann að hann barði hausnum í vegg þar til að hann fékk gat á hausinn og svo barði hann hendinni í vegg og bólgnaði allur. Kvartaði ekki mikið en ég hafði áhyggjur af hendinni. Ég talaði við starfsfólkið og það lét lækni kíkja á hendina og það var sagt að þar sem hann notaði hendina, væri hann ekki brotinn. Eftir 5 daga var mér ekkert farið að lítast á þetta og fór með hann sjálf uppá slysó. Hann var brotinn og fór í gips.

Aftur var talað um útskrift og hann brjálaðist. Á þessum tíma var drengurinn vissulega búinn að vera mjög erfiður og ofbeldisfullur, búinn að skemma og brjóta bæði húsgögn og rúðu og ráðast á starfsfólk. B.U.G.L talaði við neyðarvistun stuðla án þess að ráðfæra sig við mig, þau vildu bara losna við drenginn. Það var talað um útskrift og hann strauk. B.U.G.L ákvað að þegar hann finndist, þá færi hann á stuðla, þau voru búin að fá pláss fyrir hann. " skrýtið... Ég vissi ekki að stuðlar væru fyrir fötluð börn"

Svo hófst hringavitleysan og hamagangurinn