Þetta er ekki lygasaga"þó ég óski þess oft"

Nú var skólinn ekki lengur eins og djöfullinn sjálfur í huga  stráksins og hann fór að tala um að hann vildi klára skólann og jafnvel fara í framhaldskóla.. Jáhá, ekki mundi ég segja nei við því:) Þannig að það var lagt upp með það að kannski gæti hann bara klárað skólann þarna í sveitinni.

Í lok nóvember fór honum að líða verr eins og oftast á þessum tíma, þannig að það var ákveðið að minnka álagið á honum og hann fékk að vera í fríi úr skólanum, mestallan desember og honum leið skár., en um vorið varð hann aftur veikur og þurfti enn og aftur að fara inn á B.U.G.L í lyfjabreytingar. Enn og aftur ekki auðvelt.

Strákurinn hafði aldrei verið með góðan svefn en þarna var svefninn annaðhvort martraðir sem var sagt að væri night terrors eða þá að hann var á röltinu annaðhvort sofandi eða hálfsofandi. Ég vildi fá læknana til að athuga svefninn, það segir sig sjálft að þeir sem sofi illa nótt eftir nótt verða með tímanum langþreyttir og pirraðir. En þeim fannst það svo sem ekki atriði..Arggg,ég varð mjög pirruð og bað lækninn að tala við sérfræðing í sveftruflunum barna og hún gerði það. Svo var fundur um svefninn.... Þá komu ráðin: Ég átti að setja bjöllu á hurðina hjá drengnum. Til hvers? Svo ég myndi vakna. Ég vakna alltaf við lætin....!! Þá sagði hún: Svo getur þú líka læst hann inn í herberginu á nóttinni..... Einmitt það er ekki að fara að gerast. Síðasta ráðið var að ég léti HANN læsa sig sjálfan inni og fela svo lykilinn,því að þegar hann væri á rápinu sofandi , þá myndi hann ekki muna hvar lykilinn væri. Ég get svo svarið það, þvílík svör. Ég bara þakkaði fyrir ráðin en afþakkaði þau.  

Það bættist við enn ein greining, Hegðunarröskun. Og þar með var drengurinn minn kominn með eftirfarandi greiningar:

ADHD með mikilli hvatvísi.

Þráhyggju og Áráttu röskun.

Fælni

Tourette

Mótþróaþrjóskuröskun

Einhverfa

Misþroski og Tornæmi

Sykursýki

Og síðast en ekki síst Hegðunarröskun "sem er fínt orð yfir geðröskun"

Lyfjunum var breytt og því var ekki alveg lokið þegar átti að útskifa hann. Þarna var sparnaðurinn byrjaður, Ég sagðist ekki treysta mér að taka hann heim á meðan enn væri verið að breyta lyfjunum. En hvað gerði læknirninn þá..... ? Hún sagði við strákinn að nú ætti hann að útskrifast að mér forspurðri.....Og þá fannst mér ég ekkert geta gert annað en að taka hann heim. Og við heim og hann í sveitina. Sem betur fer gekk það ágætlega. Næsti vetur gékk alveg rosalega vel og það var hans fyrsti vetur sem gekk VEL, virtist sem nýju lyfin væru að hjálpa. 

En auðvitað var það alltaf eitthvað........ Strákurinn var hættur að stækka. Læknirinn sem sér um sykursýkina vildi að hann færi á hormóna og úff... Ég var ekki viss um hvað ég ætti að gera, en það sem strákurinn hafði mikla minnmáttarkennd yfir því að vera svona lítill.Og var nú nóg samt hann hefur aldrei geta verið í hóp aldrei átt vin eða geta stundað íþróttir bara alltaf einn. Svo ég ákvað ég að gera það, þar sem þetta væri bara hægt á þessum tímapunkti en ekki seinna.Og hormónameðferð hófst og vonandi færi það ekki í skapið á honum...................