2ja til 4ra ára.....

Svo byrjaði strákurinn á leikskóla. Starfsfólkinu fannst hann mjög virkur og fór fljótlega að tala um það, hvort hann væri ofvirkur... hmmm ég var ekkert voða glöð og sagði að það væri nú örugglega bara allir sterarnir sem hann væri búinn að fá.... Þegar hann var 3ja ára var ekki hægt að horfa framhjá þessu lengur og var fenginn sálfræðingur hjá leikskólanum til að greina drenginn. Hann var semsagt forgreindur:) skemmtilegt orð..  Og þá var mér sagt að ég þyrfti að panta tíma hjá barnalækni sem sér um greiningar og hjálpi mér allir.... það var nú ekki auðvelt, því að það var ekki hægt að fá tíma nema barnið væri búið að fara í greiningar hjá barnalækni.... Svoldið öfugsnúið. Halló.. það er ekki hægt að fá greininguna nema hjá barnalækninum en ekki hægt að fá tíma nema vera með greininguna. Ég endaði með að hringja í lækninn sem var búinn að sjá um hann fyrstu 2.árin og hann þekkti lækni og kom okkur inn. Það var sem sagt ekki nóg að vera móðir barnsins, heldur þurfti klíku.

Við fórum  einu sinni og hún vísaði honum strax á barnageðlækni og ég man að ég hugsaði, jæja það á bara að gera þetta almennilega og láta þá bestu sinna honum, en í dag þegar ég horfi til baka þá sé ég að hann var ekkert bara smá ofvirkur eða með smá athyglisbrest, það var eitthvað meira að.

Hann fór í mikla greiningu og mörg próf, ég vissi á þessum tíma alveg að það væri eitthvað að en guð minn góður, það var samt ekkert auðveldara að fá greininguna.......

Tæplega 4ra ára og kominn með fyrstu greininguna, mjög ofvirkur, með mikinn athyglisbrest og mjög hvatvís"það þurfti að vakta hann svo hann færi sér ekki að voða" og grunur var um að hann væri með þráhyggju og árátturöskun.