Byrjunin......

Þessi saga byrjaði fyrir 15.árum að sjálfsögðu með getnaði:) og meðgöngu. Meðgangan gekk frekar erfiðlega með því að ég fór af stað þegar ég var komin 28.vikur. Ég var lögð inn og var stoppuð og fékk stera til að halda barninu á sínum stað. Þegar ég var komin 34.vikur var barnið hætt að stækka og ég sprautuð með sterum til að flýta fyrir lungnaþroska barnsins og svo fæddist lítill drengur tæpir 8 merkur. Við vorum á spítalanum í 3 vikur. Við fórum heim með orðum læknisins að hann hefði aldrei útskrifað jafn lítið og sprækt barn áður.

 

Fyrstu 2 árin var ég stöðugt með strákinn inná spítala þar sem hann var stöðugt veikur og þurfti hann að vera á sterum í æð, vegna astma og stanslausrar barkabólgu. Þá var ákveðið að prufa að taka nefkirtla til að freista þess að hann mundi lagast og jibbí.... Það gekk eftir og ég hugsaði með mér, loksins, nú er þetta komið og við farið að hafa það náðugt:) Strákurinn var mjög virkur og var mér sagt að hann gæti nú róast, þar sem sterar æsa krakka upp....

En ballið var bara rétt að byrja..............